Η ικανοποίηση ενός προπονητή δεν είναι η θέση κατάταξης των αθλητών που συνοδεύει σε έναν Πανελλήνιο αγώνα όπως αυτόν στον οποίο συμμετείχαν οι τοξότες από την Αργολίδα χθες 1/12 του '12.
Είναι η στάση τους και η συνέπεια απέναντι στην προσπάθεια που κάνουν, είτε αυτό είναι απλά το hobby της τοξοβολίας, είτε αυτό αποτελεί μέρος της προσδοκίας τους για αθλητική εξέλιξη και διάκριση.
Με δύο μόνο προπονήσεις από τις αρχές του καλοκαιριού στα “χέρια” τους, το να είναι στο Ολυμπιακό Τόξο, ο Κώστας Κουγιάς 7ος ανάμεσα σε 65 άνδρες, η Μαρινάκη Αθηνά 8η ανάμεσα σε 37 γυναίκες, και η Αδριανή Κουγιά που συμμετείχε μεν στην κατηγορία των γυναικών αλλά η επίδοσή της ηλικιακά στη δική της κατηγορία των Νεανίδων, την κατατάσσει στην 6η θέση όσων αθλητριών συμμετείχαν, αδιαμφισβήτητα αποτελεί διάκριση.
Όπως διάκριση αποτελεί και το ότι από όλη την Ελλάδα, 2 μόνο αθλητές ΑΜΕΑ συμμετείχαν στον αγώνα, κι αυτοί ήσαν αθλητές-εκπρόσωποι της Αργολίδας, οι οποίοι μάλιστα διακρίθηκαν και σχολιάσθηκαν ευμενέστατα για την αθλητική τους παρουσία, από το σύνολο των αθλητών που συμμετείχαν στον αγώνα.
Όπως διάκριση αποτελεί και το γεγονός ότι ο Κώστας Θεμελής, χωρίς καμμιά απολύτως προπόνηση στα χέρια του, και με τον ελάχιστο απαιτούμενο υποτυπωδώς αθλητικό εξοπλισμό, κατετάγη 54ος στους άνδρες (και ο Σταύρος Μιχαλόπουλος 51ος).
Όπως διάκριση αποτελεί και το γεγονός, ότι όλοι οι αθλητές και αθλήτριες, βελτίωσαν τις ατομικές τους επιδόσεις.
Παρόλα τα παραπάνω, αυτό που ένας προπονητής πραγματικά απολαμβάνει, είναι ο σεβασμός των αθλητών, και η συμμόρφωσή τους στις οδηγίες του.
Μόνο τότε, μπορεί να υπάρξει αγαστή συνεργασία, κι εφόσον υπάρχει μεράκι, γνώση και διάθεση για “δουλειά”, να απογειωθούν και επιδόσεις, και διάθεση, και αποτελεσματικότητα. Μόνο τότε ευχαριστούνται όλοι και απολαμβάνουν την τοξοβολία είτε σαν hobby είτε σαν άθλημα, είτε σαν hobby και σαν άθλημα!
